Volkan

Patlamış volkanın külleri üzerimde raks ediyor.
Derimin ilk tabakası siliniyor önce,
Sonra duygularım, varlığım bu dünyadaki,
Hiç var olmamışçasına eriyorum,

Çocukluğumdaki o renkli uçurtma geliyor aklıma,
Seninle sevişmelerimiz,
Uyurkenki bebek masumluğun,
Etrafa saçtığımız gülüşlerimiz.

Hepsini götürüyorum kendimle.
Ruhumu sonsuz merhametli tanrıya,
Bedenimi öfkeden kudurmuş olan lavlara,
Bir idam mahkumu gibi, sessizce teslim ediyorum,
Ama en değerlisini kimselere vermiyorum.
Seni — seni kendime saklayıp,
Öylece yok oluyorum.